struikel blokken

De Keulse kunstenaar Gunter Demnig brengt al bijna 20 jaar struikelblokken in straten en paden. De vierkante koperen platen met afgeronde hoeken en randen zijn gegraveerd met letters die met de hand zijn ingeslagen met hamers en ponsen en worden ondersteund door een gegoten betonnen kubus met een randlengte van 96 × 96 en een hoogte van 100 millimeter.

Hij wil de slachtoffers van het naziregime herdenken. De namen van de slachtoffers, hun geboortejaar, het jaar van deportatie en de datum en plaats van hun moord zijn gegraveerd op een messing plaatje op de 10x10x10 cm stenen.

Ze worden verplaatst naar de laatste verblijfplaats van de slachtoffers, waar ze ooit vreedzaam hun plek in het leven hadden.

Struikelblokken in Konzer Martinstrae

Sinds 28 oktober 2008 staan er ook struikelblokken voor huis nr. 17 aan de Martinstrasse in Konz. Ze werden verplaatst ter nagedachtenis van de twee zussen Marianne en Mathilde Levy.

Totdat ze vluchtten en vervolgens in 1938 werden gedeporteerd, woonden ze allebei aan de Kirchstraße 4 in Konz. Het huis is na de oorlog gesloopt en het pand is geïntegreerd in de uitbreiding van de nieuwbouw op nummer 17 in de huidige Martinstrasse.

De struikelblokken van Konzer werden gesponsord door een buurtbewoner.

Meer informatie over de familie Levy vindt u hier.

Konz-Oberemmel: struikelblokken gelegd in Brotstrasse

Op 20 november 2007 in Brotstr. 3 in de wijk Oberemmel ter nagedachtenis aan de familie Herrmann, die er tot 1938 woonde.
Jakob Herrmann en zijn vrouw Sophie, née Lorig, vluchtten samen met hun zonen Walter en Siegfried naar het departement Lot et Garonne in Frankrijk.
Op 9 september 1942 werd de familie Herrmann vrijgelaten uit de Casseneuil/Dépt. Lot et Garonne werd eerst gedeporteerd naar Drancy bij Parijs en vandaar naar Auschwitz.
Daar overleden het echtpaar Jakob en Sophie Herrmann en hun zoon Walter.
Haar zoon Siegfried Herrmann, geboren in 1925, overleefde de Holocaust en woont nu in de VS.

Het lot van de familie Meyer uit Wiltingen

Omstreeks 1815 verhuisde Isaak Mayer vanuit het naburige Oberemmel naar Wiltingen. Het gezin en hun nakomelingen woonden vijf generaties lang in de Saargemeente. Rond 1880 bereikte het aantal Joodse burgers een hoogtepunt van 21.
Julius Meyer, geboren in Wiltingen in 1880, trouwde in 1913 met Berta Kallmann uit Irrel. Julius, genaamd "Schmul", runde fulltime veehandel.

Het voormalige Meyerhuis in Wiltingen - vrijwel onveranderd -	Edmund Meyer en zijn gezin voor het huis van zijn ouders in Wiltingen